Lang geleden werd onze tuin gefotografeerd door een professionele fotograaf. Voor een artikel in Groei en Bloei van augustus 2003. Van tevoren verheugde ik mij erop om de tuin te zien door de ogen van een ander. Door de ogen van een echte fotograaf.
Inmiddels, vooral sinds ik meer dan vijf jaar geleden begon met bloggen, maak ik heel veel foto’s van onze tuin. Voor mij is fotograferen van de tuin een belangrijk onderdeel van het tuinieren geworden. Ik kan het iedere tuineigenaar aanraden.
Een echte fotograaf maakt natuurlijk veel mooiere foto’s. Maar een echte fotograaf kiest alleen de fraaie plaatjes uit. Als je zelf foto’s maakt, zie je ook de dingen die misschien minder mooi maar wel leuk of interessant zijn.
Dankzij het fotograferen, ken ik de tuin van boven tot onder.
Zowel het grote geheel
als de kleine details.
Dankzij het fotograferen, zie ik vaak dingen die ik anders niet had gezien.
Dankzij het fotograferen, zie ik vaak dingen die ik anders niet had gezien.
Allerlei beestjes, soms nauwelijks zichtbaar met het blote oog.
Kikkers en padden zie ik vaak pas als ik er rustig voor ga zitten.
Dankzij het fotograferen, zit ik vaak lange tijd stil te kijken in de tuin. Dat zou ik anders niet doen. Want zodra ik zonder fototoestel in de tuin ben, wil ik gaan wroeten en snoeien.
Meer dan twee derde van alle foto’s die ik maak, verdwijnen in de prullenbak. Nadat ik ze heb bekeken.
Als een professionele fotograaf ze had gemaakt, had ik ze nooit te zien gekregen.
Dankzij het fotograferen, zit ik vaak lange tijd stil te kijken in de tuin. Dat zou ik anders niet doen. Want zodra ik zonder fototoestel in de tuin ben, wil ik gaan wroeten en snoeien.
Meer dan twee derde van alle foto’s die ik maak, verdwijnen in de prullenbak. Nadat ik ze heb bekeken.
Als een professionele fotograaf ze had gemaakt, had ik ze nooit te zien gekregen.
Dan had ik heel wat gemist.
