Een enerverende week

Afgelopen zaterdag vond er een drama plaats. We hebben het eerder meegemaakt. En het hoort bij de natuur. Maar dat maakt het niet minder verdrietig.

Het begon allemaal op vrijdag 17 november.

Tussen de middag wandelde een tortelduif door de tuin. Toen ik in de buurt kwam, probeerde hij weg te vliegen. Tevergeefs.

Op zondagochtend 19 november was hij er nog. Ik vreesde dat hij gewond was. Misschien aangevallen door een sperwer

of een buurtkat.

Dus ik belde de dierenambulance. Ze kwamen, onderzochten de duif en concludeerden dat er geen reden voor onrust was.

Het was een jonge duif die nog moest leren vliegen. Z’n ouders zaten in de ceder. Loos alarm.

Dat je jonge vogels met rust moet laten, is mij natuurlijk wel bekend. Maar ik wist niet dat ze zo laat in het jaar nog werden geboren. Ik heb het even opgezocht:

De Turkse tortel broedt vanaf half februari, tot in november. In deze periode heeft een paartje 2 tot wel 5 legsels met elk meestal 2 eieren.

Soms valt het gammele nest met eieren en/of kuikens uit de boom of waait weg.

Iedere ochtend keken we uit het raam of hij er nog zat.

Als hij er nog zat, waren we blij dat hij de nacht had overleefd maar verontrust omdat hij nog steeds niet kon vliegen. Als hij er niet zat, hoopten we dat hij inmiddels kon vliegen maar vreesden we dat hij was opgegeten. Een enerverende week dus.

Soms kwamen de ouders langs. Zij leken minder bezorgd dan wij. Zaten ze op wacht of waren ze al bezig met het volgende broedsel?

Zaterdag 25 november sloeg het noodlot toe. Voordat we boodschappen gingen doen, zat hij er nog. Toen we terugkwamen restte enkel een hoopje veren. Zucht …