Eigenlijk was ik niet van plan te bloggen over Murin-an. Want de foto’s zijn niet zo goed gelukt.
Maar ik doe het toch. Omdat Murin-an zo anders is dan de meeste Japanse tuinen die ik ken.
Niet te vergelijken met bijvoorbeeld Adachi. Geen levend schilderij, alleen om naar te kijken, maar een tuin voor alle zintuigen. De enige overeenkomst die ik kan bedenken tussen de tuin van Murin-an en die van Adachi, is de afwezigheid van symboliek.
De tuin werd tussen 1894 en 1897 gecreëerd door Ueji, toen nog onbekend maar nu de beroemdste landschapsarchitect van de Meiji periode. Volgens Ueji creëer je een serene tuin door tijdens de creatie het beeld van een bergvallei in gedachten te houden.
Water was een van de belangrijkste karakteristieken in zijn tuinen.
Water was een van de belangrijkste karakteristieken in zijn tuinen.
Het water in de tuin komt van een sloot die in1895 werd gegraven tussen het Biwa kanaal en Murin-an.
‘Murin-an’ betekent ‘hermitage zonder buren’.
Ueji leerde de eigenaar van de villa Murin-an, Aritomo Yamagata, kennen in 1894 nadat hij de tuin van het nabij gelegen Cloisonné museum had aangelegd.
‘Murin-an’ betekent ‘hermitage zonder buren’.
Ueji leerde de eigenaar van de villa Murin-an, Aritomo Yamagata, kennen in 1894 nadat hij de tuin van het nabij gelegen Cloisonné museum had aangelegd.
Aritomo Yamagata wist precies wat hij wilde. Hij wilde een natuurlijke tuin met de Higashiyama heuvels op de achtergrond in de hoofdrol. Hij wenste geen vijver maar een stromende beek, die eruit moest zien alsof de oorsprong in die heuvels lag. Tussen de stenen moesten varens worden geplant.
Hij hield van wilde bloemen en gaf de voorkeur aan gras boven mos. Er moesten 50 sparren, ceders, esdoorns en kersenbomen worden geplant. En azalea's, hulst en nandina.
Ueji, die gewend was aan traditionele Japanse tuinen, schrok aanvankelijk van de wensen van zijn opdrachtgever. Maar samen is het ze gelukt om een tuin te creëren die van groot belang werd voor de geschiedenis van moderne Japanse tuinarchitectuur.
Begin 1897 was de tuin af. Nu, meer dan een eeuw later, groeien er 50 soorten mos op plaatsen waar ooit gras was. Maar het unieke karakter is gebleven. Een informele serene oase.
