Dit is mijn vierde verhaal over de lijsterbes. Hij staat hier nog geen twee jaar en hij blijft boeien.
Vanwege de blaadjes en vanwege de besjes.
De boom heet zo omdat lijsters dol op de bessen schijnen te zijn.
Voordat ik deze boom kocht, las ik dat de rode bessen van de lijsterbes heel snel door de vogels worden opgegeten. Vogels hebben een voorkeur voor rode bessen.
De boom heet zo omdat lijsters dol op de bessen schijnen te zijn.
Voordat ik deze boom kocht, las ik dat de rode bessen van de lijsterbes heel snel door de vogels worden opgegeten. Vogels hebben een voorkeur voor rode bessen.
Daarom kocht ik de Sorbus hupehensis 'Rosea'. Die heeft roze besjes, die minder snel worden opgegeten. Ik dacht dat de vogels en ik daardoor langer van de besjes zouden kunnen genieten.
Maar sommige besjes beginnen al van de boom te vallen. En de vogels laten ze gewoon liggen.
Misschien konden de vogels de besjes niet zien, vanwege de onopvallende kleur?
Daarom legde ik de afgevallen besjes op tafel, waar de vogels altijd zitten.
Maar zelfs de duiven, die altijd honger hebben, negeren de besjes.
Ik denk dat de vogels ervan uitgaan dat rijpe besjes altijd rood zijn. En dat ze daarom van de witte besjes afblijven.
Na een hele tijd zag ik eindelijk een merel bij de besjes op tafel. Maar na één hapje vertrok hij weer.
Ook de vinken moeten er niets van hebben.
Misschien zijn ze echt nog niet rijp. Of misschien zijn ze niet te pruimen.
In dat geval zijn ze alleen een lust voor het oog.
