Mijn werkkamer is op de tweede verdieping.
Als ik uit het raam kijk, zie ik de grote esdoorn. En meestal zie ik duiven.
Houtduiven
of Turkse tortels.
Ze zitten daar met z’n tweeën gezellig bij elkaar.
Maar vorig jaar was de boom even het domein van een ekster paar. Ze vlogen af en aan met takjes. Ik verheugde mij al op de jonge eksters. Zouden ze net zo leuk zijn als jonge kauwtjes?
We zullen het nooit weten. Want opeens waren ze vertrokken.
We zullen het nooit weten. Want opeens waren ze vertrokken.
Misschien vonden ze de boom te klein voor het beoogde bouwwerk; eksternesten zijn enorm.
Misschien hebben de duiven ze weggejaagd. Met hun continu gekoer. Roekoe-koe. Roekoe-koe. Waarschijnlijk betekent dat: ‘wegwezen, onze boom’.
