In 2010 schreef ik hier over shakkei, een bekend begrip voor liefhebbers van Japanse tuinen. Het uitzicht gebruiken als onderdeel van de tuin.
Shakkei is leuk als je in de bergen of op het platteland woont.
In Tokyo bestaat het uitzicht namelijk vooral uit hele hoge gebouwen.
Op dit moment heerst hier in Eindhoven een discussie over nieuwe hoogbouw in de stad. Er zijn plannen om een aantal hoge woontorens te bouwen. In eerste instantie zag ik het probleem niet zo. Het leek me noodzakelijk, gezien de grote woningnood. En hoe hoger de toren, hoe minder grond je hoeft te bebouwen.
Maar gelukkig hoef ik daar niet te wonen. Na drie dagen vakantie in zo’n grote stad heb ik het echt wel gehad. Altijd overal files en opstoppingen.
Je kunt wel fijn veel mensen kwijt in zo’n toren, maar het probleem is dat ze er meestal ook tegelijkertijd allemaal in of uit willen. Niet alleen als er een calamiteit plaatsvindt, maar iedere ochtend en iedere avond. Ik herinner me hoe we in Hong Kong steeds achterafstraatjes zochten om de mensenmassa te omzeilen.
In Hong Kong en Tokyo hebben ze geen keuze meer. De ruimte is op. Maar hier in Eindhoven kunnen ze natuurlijk best 4 gebouwen van 40 meter hoog plaatsen in plaats van een toren van 160 meter hoog. Op andere plekken in de stad. Minder indrukwekkend maar vast ook heel mooi. En misschien ook wel heel modern. Want zijn grote concentraties van mensen niet erg pré-pandemie? En hoe meer mensen je in één gebouw stopt, hoe meer ruimte je eromheen nodig hebt voor recreatie.
Maar ik had het over shakkei. Over uitzicht. De grote kastanje waar ik het toen over had, is inmiddels verdwenen. De mooie esdoorn staat er gelukkig nog. En voor de rest probeer ik de omliggende bebouwing met beplanting aan het oog te onttrekken.