Category: Mos

De vijver

6/12/2020

In juli 2019 hebben we alle grondels weggegeven. Ik schreef hier al eerder dat die vissen het te goed naar hun zin hadden in onze vijver.

Om er zeker van te zijn dat er geen grondels waren achtergebleven, hebben we vervolgens de vijver helemaal leeg en schoon gemaakt. Het was een heel karwei.

Of het kwam door die grote schoonmaak … we weten het niet. Maar begin dit jaar bleken alle shubunkin een schimmelinfectie te hebben. Uiteindelijk zijn ze allemaal overleden.

Even overwoog ik om geen nieuwe vissen te kopen. Want hoe weet je eigenlijk of ze het wel naar hun zin hebben?

Maar ik miste de vissen toch wel.

Niets zo rustgevend als staren naar zwemmende vissen.

Dus afgelopen zomer hebben we toch drie nieuwe shubunkin gekocht.

Een vijver voegt zoveel toe aan de tuin.

Kikkers en padden.

Mos.

Badende vogels.

En het wemelt van de beestjes op de planten in

en rondom de vijver.

Vooral op de holpijp.

8 Reacties

En nog meer mos

13/7/2017

11 Reacties

Mos!

Mos...

En nog meer mos.

Sommige mensen bestrijden mos. Sommige mensen koesteren mos. En sommige mensen, zoals Annie Martin, zijn bezeten van mos.

Zij is de auteur van het boek ‘The magical world of moss gardening’.

Daarin vertelt ze uitgebreid over soorten mossen, hoe ze groeien en hoe ze zich vermenigvuldigen. Ze vertelt over het aanleggen van mos tuinen en over mos tuinen in diverse landen. Er worden ook enkele bladzijden gewijd aan mos tuinen in Japan.

Maar de reden dat ik het zo’n goed boek vind, is dat het zo persoonlijk is. Annie Martin vertelt zeer gedetailleerd over haar eigen ervaringen met mos.

Waar anderen wel eens de indruk wekken dat een mos tapijtje makkelijk in onderhoud is, geeft zij eerlijk het tegendeel toe. Magnifieke mos tuinen vergen volgens haar voortdurend aandacht: ‘expect to deal with litter chores throughout all seasons’.

Zoals grasliefhebbers eeuwig en altijd bezig zijn mos uit het gazon te weren, zo strijden mos liefhebbers voortdurend tegen opdringerige planten zoals Vinca minor, Liriope, Hedera helix en Houstonia Caerulea.

Maar ze geeft ook aan welke planten wel welkom zijn in haar mos tuin. Bijvoorbeeld: Galax urceolata, Shortia galacifolia, Polypodium appalachianum en Mitchella repens.

In een andere recensie las ik dat het boek niet genoeg advies geeft aan mensen die niet in een mos vriendelijke regio wonen. Ik denk dat je zeker wel aan de hand van het boek kunt interpreteren wat in jouw eigen situatie goed werkt.

Zo ben ik zelf tot de volgende conclusies gekomen:

Voor mij geen mos gazon. Zo’n mos tuin als bij de Giou-ji tempel of de Sanzen-in tempel in Kyoto vind ik prachtig. Maar het vergt ontzettend veel onderhoud. Annie adviseert om regelmatig water te geven, over het mos te lopen en om bladeren, takjes en dennennaalden te verwijderen met bezem of bladblazer.

Ik zal mij moeten beperken tot een mini mos tuintje. Waar ik het mos kan aandrukken met mijn vingers en ongerechtigheden kan verwijderen met een klein vegertje.

Geen paniek als er een vogel op het mos zit, zie het als hulp bij de verspreiding van mos fragmenten.

Want mos vermenigvuldigt zich niet alleen via sporen.

Ook kleine mos snippers kunnen ergens anders weer uitgroeien tot een mooi tapijtje.

Voor bijna iedere plek bestaat er een geschikte mossoort. Dus als iemand mij een plukje mos geeft, dan neem ik dat met beide handen aan.

Deze plukjes kreeg ik onlangs van Jan. Als dit mos zich thuis voelt in mijn tuin, zal het zich hier vestigen en vermenigvuldigen. Zo niet…dan jammer. Het mos in de beroemde mos tuin van de Sahoji tempel en de tuin van Murin-an in Japan was tenslotte ook niet van tevoren gepland en geplant.

11 Reacties

Dankzij het fotograferen

8/7/2015

12 Reacties

Lang geleden werd onze tuin gefotografeerd door een professionele fotograaf. Voor een artikel in Groei en Bloei van augustus 2003. Van tevoren verheugde ik mij erop om de tuin te zien door de ogen van een ander. Door de ogen van een echte fotograaf.

Inmiddels, vooral sinds ik meer dan vijf jaar geleden begon met bloggen, maak ik heel veel foto’s van onze tuin. Voor mij is fotograferen van de tuin een belangrijk onderdeel van het tuinieren geworden. Ik kan het iedere tuineigenaar aanraden.

Een echte fotograaf maakt natuurlijk veel mooiere foto’s. Maar een echte fotograaf kiest alleen de fraaie plaatjes uit. Als je zelf foto’s maakt, zie je ook de dingen die misschien minder mooi maar wel leuk of interessant zijn.

Dankzij het fotograferen, ken ik de tuin van boven tot onder.

Zowel het grote geheel

als de kleine details.

Dankzij het fotograferen, zie ik vaak dingen die ik anders niet had gezien.

Allerlei beestjes, soms nauwelijks zichtbaar met het blote oog.

Kikkers en padden zie ik vaak pas als ik er rustig voor ga zitten.

Dankzij het fotograferen, zit ik vaak lange tijd stil te kijken in de tuin. Dat zou ik anders niet doen. Want zodra ik zonder fototoestel in de tuin ben, wil ik gaan wroeten en snoeien.

Meer dan twee derde van alle foto’s die ik maak, verdwijnen in de prullenbak. Nadat ik ze heb bekeken.

Als een professionele fotograaf ze had gemaakt, had ik ze nooit te zien gekregen.

Dan had ik heel wat gemist.

12 Reacties

De geur van vochtige aarde.

23/9/2014

11 Reacties

Het is weer een waar slakken jaar.

Iedere ochtend vind ik wel een paar.

‘s Morgens ruikt het heerlijk naar Japan in de tuin.

Dan heb ik het niet over de geur van miso soep of yakitori, maar over de geur van vochtige aarde.

Die geur die herinneringen oproept aan Koyasan en eeuwenoude tempeltuinen.

Schaduwrijke plaatsen met mos en dauwdruppels.

Plaatsen waar paddenstoelen en slakken goed gedijen.

Nu ik geen hosta’s meer heb, kan ik slakken beter verdragen. Ik heb ze vergeven dat ze mijn Anemonopsis hebben opgegeten.

In plaats daarvan heb ik nu Anemone hupehensis ‘Splendens’ gekocht. Misschien zijn de slakken daar minder dol op.

Als ze in de weg lopen, dan pak ik ze op met een houten pincet. Dan verplaats ik ze naar de composthoop.

Na een korte fotosessie.

11 Reacties

Dat verklaart een hoop.

17/2/2013

2 Reacties

De bomen en struiken zijn zo kaal.

Nu zijn alle ongewenste takken goed te zien.

Ik zou ze graag snoeien.

Maar dat kan ik niet. Ze zijn veel te groot.

En het is nu ook niet de juiste tijd daarvoor.

De esdoorn en magnolia mogen pas gesnoeid worden als ze volop in blad zijn. Ze worden meestal eind mei gesnoeid.

De blauweregen heb ik wel gesnoeid. Dat moet twee keer per jaar gebeuren. In de zomer worden de takken ingekort tot een voet lengte. Daarna worden ze in de winter nog verder ingekort tot een vinger lengte.

Ook het korstmos op de takken van de esdoorn is nu goed te zien.

Eerder vroeg ik me af waar het vandaan kwam en of het kwaad kon.

Inmiddels zag en las ik dat het geen kwaad kan.

En vanmorgen hoorde ik op de radio waar het vandaan komt.

Korstmos houdt van poep.

Kijk, dat verklaart een hoop.

2 Reacties

Het was niet bepaald wabi-sabi.

11/10/2012

6 Reacties

Vorig jaar vervingen we onze regenton van 140 liter door één van 320 liter. Nu kunnen we een iets langere periode van droogte aan.

Het liefst had ik een mooie houten ton gekocht. Maar die namen veel te veel ruimte in. De enige optie was een hoog kunststof vat. Het was niet bepaald wabi-sabi.

Om het gevaarte te verstoppen, maakten we er dit jaar een kast omheen. Van hetzelfde soort hout als
de compostbakken.

Het geheel staat op tufstenen. Omdat daar zo makkelijk mos op groeit.

Ik heb ook een paar varens in de voegen geplant.

Het ziet er nu een stuk beter uit, vind ik. Alleen nog even afwachten totdat het verweerd is.

Zoals de pergola

en de tuinmeubels.

6 Reacties

Toen las ik over mos graffiti

13/8/2012

10 Reacties

Ik durf het haast niet toe te geven. Ze hebben me alweer bedot. Na mijn fiasco met de Japanse mos vellen had ik beter moeten weten.

Ik had me ook voorgenomen om voortaan rustig af te wachten totdat er vanzelf mos zou groeien in onze tuin. Zoals hier in de beekloop.

Maar toen las ik over mos graffiti. En ik geloofde het natuurlijk. Ik maakte een mos brouwsel, precies volgens het recept en smeerde het op een stukje muur achter in de tuin. Dat was in februari. Nu, een zes maanden later, is de muur even kaal als voorheen.

Ik heb nu wel meer mos dan vorig jaar. Maar voornamelijk in de beekloop en rond de vijver.

En op deze steen. Maar dat zat al op de steen toen ik deze kreeg.

Wie weet zal er ooit mos op de muur gaan groeien. Niet door mij maar door de natuur.

Ik ben wel benieuwd of iemand anders ooit succes heeft gehad met mos graffiti. Ik ben toch zeker niet de enige onnozele oen die het ooit echt heeft geprobeerd?

10 Reacties

Bees, Butterflies and Blooms.

6/3/2012

4 Reacties

In februari was er een televisieserie op de BBC. De serie heette ‘Bees, Butterflies and Blooms’.

In deze serie probeerde Sarah Raven de mensen ervan te overtuigen dat ze meer rekening moeten houden met bijen en andere bestuivende insecten bij het beplanten van particuliere en openbare ruimten.

Ik voelde mij een beetje schuldig want er bloeien weinig bloemen in onze tuin.

Onze tuin is overwegend groen; groen is mijn favoriete kleur. Mos groen.

Een wilde bloemenweide past niet in onze tuin.

Gelukkig zag ik op de ‘RHS Perfect for Pollinators plant list’ dat ook veel bomen en struiken nuttig zijn voor insecten. Zo heeft onze tuin is toch ieder seizoen iets te bieden.

In de winter Galanthus

en Helleborus.

In het voorjaar Acer pseudoplatanus,

Acer japonicum,

Acer palmatum,

Enkianthus en Skimmia.

In de zomer Kalmia,

Sorbus en Viburnum.

In de herfst Actaea.

We hebben wel meer bloeiende planten. Maar die komen niet op de lijst voor. Waarschijnlijk niet nuttig genoeg.

Misschien kan ik een wilde bloemenweide maken op het dak van de keuken.

4 Reacties

Wat is dat voor mos?

26/11/2011

8 Reacties

Toen ik laatst omhoog zat te staren, zag ik opeens allemaal mos.

Het groeit in de grote esdoorn.

Dat was me nooit eerder opgevallen.

Er kwamen direct allerlei vragen bij mij op.

Wat is dat voor mos?

Waar komt dat opeens vandaan?

Is dat wel goed voor de boom?

Maar toen ik op het internet ging zoeken, kwam ik teveel informatie tegen. Ik kon door de bomen het bos niet meer zien.

Dus ik heb besloten om het maar gewoon te accepteren. En blij te zijn dat ergens in onze tuin mos wil groeien.

8 Reacties

Het is nog lang geen mos-tuin,

2/8/2011

4 Reacties

Ik ben dol op mos. Ik heb al van alles gedaan om mos te laten groeien in onze tuin. Met weinig succes.

Meerdere mensen hebben mij mos gegeven. Want de meeste andere mensen hebben liever geen mos in hun tuin. Maar ook dat droogde uit of werd door vogels weggehaald.

Uiteindelijk accepteerde ik dat mos op den duur vanzelf ontstaat op plekken die daarvoor geschikt zijn.

Maar toe zag ik bij Tokyu Hands in Tokyo pakjes met mos vellen.

Deze tekst staat op de verpakking:

Eindelijk na 400 miljoen jaar evolutie.
He! 't is niet waar! Echt wel!

Allerlei objecten kunnen worden bemost.
Dit is 's werelds eerste mos-vel genaamd "'koke perotto"!
De wereld ontstond 5 miljard jaar geleden, mos 400 miljoen jaar geleden. Mos leefde lange tijd sober en onopgemerkt.

Wat betreft "koke perotto" kun je zeggen dat de green-tech technologie het mogelijk maakt om op kunstmatige wijze dit natuurlijke materiaal te produceren.
Je kunt wel denken "Hé, ik wil mos in mijn tuin", maar als je mos op natuurlijke wijze laat groeien, duurt dat minstens 10 jaar, wordt gezegd.

Met "koke perotto" is het voor het eerst mogelijk om mos te plakken op aarde, zand/grind en stenen en ander anorganisch materiaal, het is eenvoudig, iedereen kan het. Bovendien kunt u kiezen uit drie typen, voor optimale aanpassing aan de gebruiksomstandigheden.
Probeert u alstublieft deze "droom".
De 3 soorten:
SUNA(Zand)-mos (zon)
HAI(As)-mos (half-schaduw)
SINOBU(Verborgen)-mos (schaduw)

Eigenschappen en gebruik:
In tegenstelling tot een grasveld is het eenvoudig aan te leggen, en heb je geen gedoe met bemesten en maaien.

Enkel ongeveer 2 keer per dag water geven, dan gaat het na +- 1.5 maand groeien.
Ook te gebruiken op stenen, zand en dat soort anorganische bodems.
Geschikt voor gebruik in stedelijk groen, landscape gardening en openbaar groen.

Ik kocht twee pakjes. Want ik ben nogal goedgelovig. In ieder pakje zaten drie velletjes.

Twee maanden geleden legde ik de velletjes in de tuin. En hoewel het de afgelopen zes weken vrijwel onafgebroken heeft geregend, is er geen mos te bekennen. Nou ja, niets aan te doen.