Misschien is het omdat ik een fan ben van Monty Don. Of misschien is het omdat ik dol ben op Japan en Japanse tuinen. In ieder geval vind ik 'Japanese Gardens A Journey' van Monty Don en Derry Moore een fantastisch boek.
Het is groot en zwaar als een koffietafel boek. Maar de tekst is zo onderhoudend en boeiend dat ik het boek graag permanent op mijn nachtkastje zou bewaren om regelmatig nog eens in te lezen.
Neem bijvoorbeeld deze zin over Hanami (kersenbloesem kijken):
Neem bijvoorbeeld deze zin over Hanami (kersenbloesem kijken):
Spring has come and brings ravishing beauty, peace and joy. If that is not something to be celebrating, then nothing ever is.
Wie wordt nou niet blij van zulke zinnen ?
Het boek is het resultaat van twee bezoeken die Monty Don en Derry Moore aan Japan brachten in begin april en midden november 2018 voor de BBC tv-serie 'Monty Don's Japanese Gardens'.
De tv-serie en het boek kunnen afzonderlijk worden bekeken. Maar samen vormen ze een compleet perfect geheel.
Het boek is het resultaat van twee bezoeken die Monty Don en Derry Moore aan Japan brachten in begin april en midden november 2018 voor de BBC tv-serie 'Monty Don's Japanese Gardens'.
De tv-serie en het boek kunnen afzonderlijk worden bekeken. Maar samen vormen ze een compleet perfect geheel.
Op tv zie je Monty Don belangstellend bezig in een steenhouwerij. In het boek kan je lezen dat hij de lantaarns eigenlijk een beetje kitsch vindt.
Op tv zie je hem thee drinken maar in het boek lees je dat hij matcha bijna ondrinkbaar vindt.
Op tv zie je Monty Don met Shunmyo Masuno praten over 'ma' (significant space) en 'mu' (empty space) en in het boek voegt hij toe dat je niet alles moet proberen te begrijpen. Dit is het enige hoofdstuk waarbij ik wat plaatjes miste. Mogelijk vond Derry Moore de desolate daktuin niet erg fotogeniek?
Het boek is persoonlijk en vol anekdotes en observaties:
Op tv zie je hem thee drinken maar in het boek lees je dat hij matcha bijna ondrinkbaar vindt.
Op tv zie je Monty Don met Shunmyo Masuno praten over 'ma' (significant space) en 'mu' (empty space) en in het boek voegt hij toe dat je niet alles moet proberen te begrijpen. Dit is het enige hoofdstuk waarbij ik wat plaatjes miste. Mogelijk vond Derry Moore de desolate daktuin niet erg fotogeniek?
Het boek is persoonlijk en vol anekdotes en observaties:
(…) this is a country where any tree within reach of a saw or loppers is pruned and trained with a precision normally reserved for brain surgery (…)
en:
The greatest mastery of all is to make something look so simple and natural that it appears as though hardly anything happened at all.
of:
I struggle with empty stretches of gravel, finding the disrespectful hint of a car park lurking behind pure mu.
Ieder hoofdstuk is een aangenaam verhaal dat ook zonder de prachtige foto’s meer dan de moeite waard zou zijn.
Ik heb er veel van geleerd. Zoals waarom in Japanse tuinen wel pruimenbomen voorkomen maar geen kersenbomen . Over kaizen. Over 'ma' en 'mu'. Over de achtergrond van de zand kegels bij Ginkaku-ji. En nog veel meer.
Wel raar dat hij zegt (in het hoofdstuk over Tatton Park) dat je varens zelden ziet in Japanse tuinen . Hoe kan het dat hij de varens in Japan niet heeft opgemerkt? Ze groeien overal! Ook in de tuinen die hij bezocht, zoals Ginkaku-ji, Murin-an en Adachi.
Ik heb er veel van geleerd. Zoals waarom in Japanse tuinen wel pruimenbomen voorkomen maar geen kersenbomen . Over kaizen. Over 'ma' en 'mu'. Over de achtergrond van de zand kegels bij Ginkaku-ji. En nog veel meer.
Wel raar dat hij zegt (in het hoofdstuk over Tatton Park) dat je varens zelden ziet in Japanse tuinen . Hoe kan het dat hij de varens in Japan niet heeft opgemerkt? Ze groeien overal! Ook in de tuinen die hij bezocht, zoals Ginkaku-ji, Murin-an en Adachi.
Wat hem daarentegen wel opviel, is dat er naast zoveel moois ook zoveel lelijks is in Japen. Ik vind het grappig dat hij zich daarover verbaast.
De hoofdstukken over esdoorns en over mos mogen wel wat langer, gezien de grote rol van mos en esdoorns in Japanse tuinen. Dat is geen kritiek, maar een verzoek voor het volgende boek :-)
Conclusie?
Van alle boeken over Japanse tuinen die ik bezit, is dit mijn favoriet. Omdat het persoonlijk, informatief, boeiend en grappig is. Aangevuld met prachtige foto’s.
NB: Bovenstaande foto's heb ik gemaakt in Japan.
