In maart, toen de helleborus jong en fris was, toen was ik er niet onverdeeld
gelukkig mee. Ik vond de grote gevulde bloemen een beetje overdadig.
Maar hoe ouder de bloemen werden, hoe meer ik ze ging waarderen.
Ik liet de bloemen aan de plant omdat ik hoopte op zaailingen.
Steeds maakte ik een foto. En steeds weer verrasten ze me.
Hoe ouder ze werden, hoe interessanter ik ze vond.
Wabi-sabi, de charme van de dingen die voorbij gaan.
Nu is het over.
Ik denk niet dat er zaailingen zullen komen. Maar dat geeft niet. De plant gaf al genoeg.
