Eind juli werd ik geïnterviewd. Voor een artikel in het tijdschrift Tuinseizoen!
Ze vroeg me waar ik trots op was. Wat moest ik daar nou op antwoorden? Ik vind het leuk om buiten te spelen en om dat met anderen te delen. Maar 'trots' lijkt me toch niet het juiste woord.
Ik weet wel waar ik niet zo trots op ben.
Op de vijver bijvoorbeeld. Graag had ik een natuurlijk ogende vijver met kraakhelder water.
Enkele jaren geleden kochten wij vijf zwarte visjes (grondels). Korte tijd later waren het er wel vijftig. Sindsdien is het water altijd vuil.
Enkele jaren geleden kochten wij vijf zwarte visjes (grondels). Korte tijd later waren het er wel vijftig. Sindsdien is het water altijd vuil.
Arme shubunkin.
En dan is er ook nog de ceder. Die laat voortdurend naalden vallen.
Foto’s van onze vijver zonder dennennaalden zijn zeldzaam.
Arme kikkers.
En de waterlelie! Ooit was die prachtig. Nu niet meer. Teveel schaduw waarschijnlijk.
Verder ben ik ook niet zo trots op alle planten die er zielig bij staan.
Verder ben ik ook niet zo trots op alle planten die er zielig bij staan.
Neem nou Mukdenia rossii. Jarenlang stond die plant in een grote pot op ons balkon. Een prachtige plant. Zo prachtig dat ik eind vorig jaar besloot dat hij wel een plekje in de tuin verdiende.
Begin dit jaar zag het er nog hoopvol uit. Veelbelovende bloemknoppen in februari, volop bloemen in maart.
En nu: bijna dood. Ik schaam mij diep.
En nu: bijna dood. Ik schaam mij diep.
Maar natuurlijk ben ik zo trots als een pauw dat onze tuin in zo’n leuk tijdschrift staat.
artikel over onze tuin in Tuinseizoen oktober 2017
