|
Het is weer Liriope tijd. Dit jaar bloeit mijn Liriope uitbundiger dan ooit.  Zou het komen doordat het dit jaar zoveel regent?  Of doordat het veel lichter is in onze tuin nu er zoveel bomen moesten sneuvelen in de omliggende tuinen?  Of komt het doordat ik ze begin dit jaar heb opgesplitst en herplant? Wie het weet, mag het zeggen. Ik ben er in ieder geval blij mee.  Ik had natuurlijk graag dat er vlinders op afkwamen. Liever dan vliegjes. Maar je kunt niet alles hebben...
10 Comments
Het is weer tijd voor een boekbespreking. 
Dit keer las ik het boek ‘Teaming with Microbes’ van Jeff Lowenfels en Wayne Lewis. De ondertitel van het boek is ‘The Organic Gardener’s Guide to the Soil Food Web’.
Het boek bestaat uit twee delen. Het eerste deel legt uit wat het Soil Food Web is en hoe het werkt. Het tweede deel vertelt hoe je als tuinier van die kennis gebruik kan maken. Zodat de tuin een gezond Soil Food Web krijgt. Deel één was een zware opgave voor mij. Als Engels niet je moedertaal is en biologie op school niet je favoriete vak, dan is het boek alles behalve eenvoudig. Het wemelt van woorden als ‘Dictyosteliomycota’, ‘Myxomycota’ of ‘Macroarthropods’. Maar gelukkig heb ik de verleiding weerstaan om het eerste deel over te slaan. De prachtige foto’s van micro-organismen hielpen een beetje. 
Dankzij dit boek weet ik nu wat dit vreemde gele gevaar, dat in 2006 in mijn compost groeide, is. Het is een slijmschimmel. Slijmschimmels helpen bij de verwerking van voedingsstoffen en het binden van aardedeeltjes.
Ook weet ik nu dat een hectare goede tuinaarde ongeveer een kilo kleine beestjes, 60 kilo protozoa,
400 kilo wormen (2 tot 3 miljoen exemplaren), 400 kilo geleedpotigen, 400 kilo algen, 900 kilo bacteriën en 1100 kilo schimmels bevat. En dat je beter niet door een microscoop naar je tuinaarde kunt kijken als je bang bent voor beestjes.
Het tweede deel is ook niet eenvoudig. Maar dit deel behandelt mijn favoriete onderwerpen. Zoals, compost, mulch, compostthee. Het begin van het tweede deel beschrijft hoe je kunt onderzoeken wat de toestand van het Soil Food Web in je eigen tuin is. Je kunt grote en kleine organismen vangen met een bodem val of een Berlese trechter. Daarna kun je het aantal organismen tellen. Ik denk dat dat meer is voor diegenen die Biologie op school wel leuk vonden. Niet voor mij dus. Het hoofdstuk over compostthee heb ik met gemengde gevoelens gelezen. Eerst wordt er verteld dat de compostthee die ik tot nu toe maakte, praktisch waardeloos is. Vervolgens wordt verteld dat alleen actively aerated compost tea (AACT) goed is. Maar toen ik las hoe je AACT moet maken, dacht ik ‘laat maar’. Ik heb echt geen plaats voor een 200 liter vat met een zuurstofpomp. En dan moet je ook nog alles na ieder gebruik schoon te maken! Pfff… Maar toen las ik hoe goed AACT is. En ik las dat herhaaldelijk gebruik zo goed is voor de grond en planten. En dat je er nooit teveel van kan geven. Toen ging ik twijfelen. Dus ik ga binnenkort toch proberen om een kleine hoeveelheid AACT te maken in een emmer met een klein zuurstofpompje. Conclusie. Het is een heel uitgebreid boek. Heel informatief. Ik had nooit eerder van het Soil Food Web gehoord. 
Ik heb niet het idee dat ik nu tot geheel nieuwe inzichten ben gekomen. Ik was er al van overtuigd dat de natuur ingenieus in elkaar zit en uiteindelijk zelf voor de juiste balans zorgt. En dat wij de balans niet moeten verstoren door het gebruik van kunstmest en chemische (bestrijding)middelen.
Maar ik ga wel aan verbetering werken. En ik zal proberen om een ware Soil Food Web Gardener te worden. Oftewel een Soil Food Webbie. Want ik wil graag een gezonde tuin waarin irrigatie en bemesting overbodig zijn omdat de micro-organismen het werk overnemen. Ik raad ook iedereen aan om het te lezen. Vooral mensen die niet van de natuur houden. Dan kunnen ze leren dat ieder onderdeel van de natuur nuttig en noodzakelijk is. Zelfs mieren,
En dat gebruik van chemische middelen alleen averechts werkt.
NB: Voor andere tuinboek besprekingen, verwijs ik naar de meme van Roses and Other Gardening Joys.
Ik durf het haast niet toe te geven. Ze hebben me alweer bedot. Na mijn fiasco met de Japanse mos vellen had ik beter moeten weten.  Ik had me ook voorgenomen om voortaan rustig af te wachten totdat er vanzelf mos zou groeien in onze tuin. Zoals hier in de beekloop. Maar toen las ik over mos graffiti. En ik geloofde het natuurlijk. Ik maakte een mos brouwsel, precies volgens het recept en smeerde het op een stukje muur achter in de tuin. Dat was in februari. Nu, een zes maanden later, is de muur even kaal als voorheen.
Ik heb nu wel meer mos dan vorig jaar. Maar voornamelijk in de beekloop en rond de vijver.  En op deze steen. Maar dat zat al op de steen toen ik deze kreeg.
Wie weet zal er ooit mos op de muur gaan groeien. Niet door mij maar door de natuur. Ik ben wel benieuwd of iemand anders ooit succes heeft gehad met mos graffiti. Ik ben toch zeker niet de enige onnozele oen die het ooit echt heeft geprobeerd? |
