Maar op een dag roffelde het opeens in de boom. Toen zag ik een specht zitten. Ik denk dat het een jonkie was.
Ineens keek ik heel anders tegen die dode boom aan. Dagen achtereen heb ik in mijn lunchpauzes naar de boom zitten staren. In weer en wind. Met mijn fototoestel op schoot. Helaas is het me niet gelukt om een fatsoenlijke foto van de specht te maken.
Wie weet lukt het ooit nog.