Categorie: Zaden

Het lijkt alsof er niets aan de hand is

18/11/2017

De vogels zijn weer terug. In de zomer was het stil in de tuin. Ik maakte mij zorgen.

Maar nu zijn ze er weer. Het roodborstje, vinken, duiven, kauwen mussen, merels, meesjes, eksters. Ook zag ik deze week een bonte specht en een boomkruiper in de grote esdoorn. Volop gefluit, gepiep, gekwetter en geritsel tussen de afgevallen bladeren .

Toch maak ik me nog steeds zorgen. Want het schijnt slecht te gaan met de vogels. Sinds 1980 zijn alleen al in Noordwest-Europa 421.000.000 vogels verdwenen. Hun leefgebied verdwijnt. En er zijn te weinig insecten om alle vogels te voeden.

Als je rondkijkt in de tuin, zie je overal insecten. Het lijkt alsof er niets aan de hand is. Maar ik las pasgeleden dat in de afgelopen 27 jaar het aantal vliegende insecten met meer dan 75% is afgenomen. Het is verschrikkelijk.

Laten we in ieder geval de biodiversiteit in onze eigen tuin stimuleren door kunstmest en pesticiden te vermijden.

We kunnen zorgen voor bloemen voor insecten

en zaden en besjes voor de vogels.

We kunnen composteren.

Bomen mogen niet ontbreken.

En, ik herhaal: geen gif! Wat veel tuiniers beschouwen als ongedierte, is voor veel vogels een lekkernij.

8 Reacties

in 2016

31/12/2016

10 Reacties

Weer een jaar voorbij. Weer een jaar ouder, weer een jaar wijzer.

Ik leerde en ontdekte in 2016

Dat Sorbus makkelijk te vermeerderen is uit zaad. Ik zag het op de tv en ga het zeker uitproberen.

Dat niet alle zwammen er zo schattig uitzien.

Dat de zaden van Magnolia soulangeana groot en rood zijn. Dit jaar ontdekte ik voor het eerst zaden aan de magnolia. Ik wilde ze bewaren. Maar opeens waren ze verdwenen. Opgegeten door een grote vogel?

Dat duiven een makkelijke prooi zijn, je zou haast zeggen: ‘sitting doves’.

Dat vijf dagen in Kyoto veel te kort is. Omdat er zoveel te zien is. Ik schreef ook een gastblog over tuinen in Japan.

Dat kwekerij ‘De Groene Toko’ een exotisch paradijsje is. Je kunt er door de voorbeeldtuin wandelen tussen en onder grote exoten, die schaduw bieden aan allerlei, voor mij, bekende en onbekende bodembedekkers. Ik kocht er deze Muehlenbeckia axillaris. Maar er waren zoveel andere planten die ik ook wel had willen kopen als ik er ruimte voor had gehad. Een tip voor allen die mij mailden met de vraag naar waar kleine Ophiopogon te koop is: bij kwekerij ‘De Groene Toko’ zijn verschillende Ophiopogon variëteiten te koop, waaronder de lage Ophiopogon japonicus ‘Kyoto Dwarf’. Maar ook als je niets nodig hebt, is een bezoekje de moeite waard. Waarom ik dat nu pas ontdekt heb...

Dat ik nog niet te oud ben om te leren.

Ik wens iedereen een vredig 2017 toe.

10 Reacties

Hoe ver kan zo’n zaadje eigenlijk vliegen?

11/12/2015

7 Reacties

Ieder jaar groeien er esdoorn zaailingen in de tuin.

Ik graaf ze uit en bewaar ze. Zonde om weg te gooien.

In de zomer lijkt het blad op dat van de Acer palmatum ‘Aoyagi’. Maar in het najaar worden de blaadjes roze, rood en geel. En de steeltjes rood

Heel anders dan de Acer palmatum ‘Aoyagi’.

Die is in de herfst geel,

knalgeel.

Ik vraag me vaak af waar de zaailingen vandaan komen. Ik denk niet dat de Acer palmatum ‘Aoyagi’ kan kruisen met de Acer japonicum 'Aconitifolium'.

Ik vraag me ook af of zo’n zaadje helemaal uit een andere tuin kan zijn komen waaien. Hoe ver kan zo’n zaadje eigenlijk vliegen?

En toen dacht ik opeens aan de esdoorn in de tuin van de buren. Die kleurt in de herfst geel maar heeft wel rode steeltjes. Misschien heeft die zich gekruist met een esdoorn uit een andere buurtuin?

Of zijn de zaailingen kruisingen tussen de Acer palmatum en mijn bonsai esdoorn (waarvan ik de naam niet ken)? Dat kan natuurlijk ook.

Kortom … ik heb geen idee …

7 Reacties

Het ideale moment om lentebloeiende irissen te splitsen.

2/7/2014

12 Reacties

In de trein en tijdens het strijken, luister ik altijd naar podcasts over tuinieren. Er zijn vijf verschillende podcasts waar ik naar luister:

De voorlaatste podcast van Gardens Illustrated ging over de Chelsea Flower Show, die plaatsvond in mei. Ik ben er nog nooit geweest maar ik zie het wel ieder jaar op de tv. In die podcast zegt journalist Tim Richardson: “It seems the plant of choice is the Iris. Irises are absolutely everywhere at the show.”

Het verbaast me dat dat hem verbaast; veel irissen bloeien in mei én ze bloeien beeldschoon.

Ook onze Iris setosa 'Nana' bloeide weer mooi dit jaar. Maar mei is al weer lang voorbij.

‘Nu is het het ideale moment om lentebloeiende irissen te splitsen en te verplanten’ las ik eergisteren op de tuinscheurkalender.

Ik laat de irissen met rust. Ik wil ze door zaaien vermeerderen.

Vorig jaar heb ik een iris zaaipoging ondernomen. Na gedegen voorstudie.

In maart knipte ik de zaaddozen van de planten.

Daarna zaaide ik het zaad in een plastic bakje op de vensterbank. Maar helaas…het was geen succes.

De zaadjes ontkiemden snel. In augustus zag het er veelbelovend uit.

Maar de zaailingen werden steeds groter. En op een gegeven moment moest ik het deksel wel verwijderen. Toen heb ik het bakje buiten gezet. Ja, en toen kwamen de vogels…

En de rest is geschiedenis.

Maar ik geef het niet op. Als mijn irissen na de komende winter nog zaden hebben, dan probeer ik het nog eens. Ooit zal het lukken.

12 Reacties

Piepkleine Hepatica plantjes.

1/5/2014

6 Reacties

Vorige week kreeg ik een e-mail van Ashwood Nurseries. Dat ze in de komende weken Hepatica zaad gaan verzamelen en verzenden.

Twijfel, twijfel. Zal ik?

In 2012 bestelde ik 55 Hepatica zaadjes. Ik zaaide ze direct na ontvangst, in de tweede helft van mei 2012. Het duurde bijna een jaar voordat ze ontkiemden.

Nu heb ik een aantal piepkleine Hepatica plantjes.

Bij lange na geen 55 maar ach, ik ben er heel blij mee.

Als het een beetje meezit, bloeien deze plantjes volgend jaar. Na de bloei mogen ze in de tuin verder groeien.

Tussen de andere Hepatica's. Die inmiddels al uitgebloeid zijn.

Er is nu eindelijk ook een boek over Hepatica te koop. Maar het is in het Duits en niet goedkoop. Zal ik het kopen?

Nog meer twijfel...

6 Reacties

Besjes en zaadjes.

1/11/2012

2 Reacties

Vroeger knipte ik alle uitgebloeide bloemen direct af. Want ik las altijd dat dat beter was. Omdat de plant dan geen energie zou verspillen aan het maken van zaad.

Tegenwoordig laat ik de uitgebloeide bloemen zitten. Voor de vogels. En ook uit nieuwsgierigheid. Om te zien of er mooie besjes en zaadjes verschijnen. Er zijn nooit veel bloemen in onze tuin, dus het resultaat is niet spectaculair.

De sneeuwklokje zijn al lang onder de grond verdwenen. Nog even en dan komen ze weer tevoorschijn.

Carex morrowii in april.

Ik had hoge verwachtingen voor de zaadhoofden van de blauwe papaver. Maar dit is de laatste foto die ik van deze Meconopsis betonicifolia maakte. Dat was in juni. Daarna is de plant volledig verdwenen. Ik vrees dat hij dood is.

De Viburnum plicatum ‘Mariesii’ heeft altijd maar een of twee vruchtjes. En die worden meestal ook heel snel opgegeten door de vogeltjes.

De Iris setosa ‘Nana’ heeft fascinerende zaaddozen. Eerst werden ze groen en steeds dikker. Daarna werden ze bruin. Deze twee bleven tot nu toe overeind staan. Eén heeft een klein gaatje, waardoor de zaden zichtbaar zijn.

De Beesia calthifolia had heel veel bloemen en zaaddozen dit jaar. Maar zowel de bloemen als de zaaddozen van deze plant zijn minuscuul. Heel moeilijk om te fotograferen. De plant bloeide van het voorjaar tot september. Nu zijn de zaaddozen verdwenen.

De Ophiopogon japonicus "Nana" krijgt knalblauwe besjes. Maar de planten in de achtertuin krijgen veel minder besjes dan die in de voortuin. Misschien doordat er meer schaduw is in de achtertuin.

Dit besje aan de Pachysandra terminalis ‘green carpet’ was een aangename verrassing. Maar deze is inmiddels ook al opgegeten.

Liriope muscari. Niet zo mooi. Eigenlijk had ik op mooie zwarte vruchtjes gehoopt.

De Actaea matsumurae 'White Pearl' komt nu pas in bloei. Deze foto is uit 2010. Er waren toen niet veel zaadjes.

De esdoorns hebben natuurlijk ook veel zaden. Maar die heb ik al eens eerder laten zien.

Verder zitten er nog besjes aan de hulst en aan de lijsterbes. Maar die zijn voor een volgend verhaal.