Tuinuitjes zijn mijn favoriete uitjes. Open tuinen, kwekerijdagen … ik word er altijd blij van.
Vorig jaar bezochten Sylvia (mijn zus) en ik enkele tuinen tijdens de Zomertuinenmarathon in Groningen.
We begonnen bij de tuin van Jan. Want ik volgde zijn blog ‘Jan wilde een Tuin’ al een tijd en ik wilde het graag eens in het echt zien.
Het is werkelijk een heerlijke tuin. Een genot om doorheen te wandelen en in te zitten. Er is zoveel te zien: een schaduwtuin met hoge bomen, een grote vijver, kunst, mooie gebouwtjes van Alex den Braver en natuurlijk prachtige planten.
Mijn oog viel op een plantje dat ik nog nooit eerder had gezien. “Cardamine trifolia”, zei Jan, “wil je een stukje?”
Ik kreeg een enorme kluit mee en plantte het aan de voet van de grote esdoorn.
In de winter waren de paarse bladstengels goed zichtbaar.
In april volop witte bloemetjes, die werden bezocht door vlinders en bijen.
De blaadjes vielen ook in de smaak bij deze prachtige rups (van een klein geaderd witje?).
Grappige steeltjes na de bloei.
Daarna weer een mooi groen kussentje.
De Nederlandse naam is Veldkers. Maar ik noem het ‘Het plantje van Jan’.
De Nederlandse naam is Veldkers. Maar ik noem het ‘Het plantje van Jan’.