Als je één ophiopogon plantje ziet, dan denk je: 'Wat moet ik daar nou mee, het ziet er niet uit.'
De bloemetjes zijn ook al niet om over naar huis te schrijven.
Het enige leuke eraan zijn de knalblauwe zaadbolletjes.
Toch is ophiopogon een van mijn favoriete planten. Ophiopogon is namelijk de ideale bodembedekker, want:
Ik ben er zelfs zo enthousiast over, dat ik drie verschillende soorten heb:
Het enige leuke eraan zijn de knalblauwe zaadbolletjes.
Toch is ophiopogon een van mijn favoriete planten. Ophiopogon is namelijk de ideale bodembedekker, want:
- je kunt eroverheen lopen,
- hij is wintergroen (alleen bij heel strenge vorst kunnen er wat bruine puntjes aan de blaadjes komen),
- hij kan goed tegen droogte (hangt nooit slap),
- hij heeft geen last van slakken of ander gespuis
- en hij kan goed tegen schaduw.
Ik ben er zelfs zo enthousiast over, dat ik drie verschillende soorten heb:
Ophiopogon japonicus "Nana" is de kleinste. In Japan heet deze tamaryu. Hij wordt daar vaak toegepast als bodembedekking op plaatsen waar geen mos wil groeien.
Ophiopogon japonicus "Silver Mist" heeft groen-wit gestreepte bladeren.
Ophiopogon planiscapus is zowel in het zwart als in het groen te koop. Ik heb de groene soort.
Een bekender familielid van ophiopogon is liriope. Deze plant zie je overal. Daar ben ik minder dol op want die wordt wel aangevreten door slakken en kan ook lijden onder vorst.
Een bekender familielid van ophiopogon is liriope. Deze plant zie je overal. Daar ben ik minder dol op want die wordt wel aangevreten door slakken en kan ook lijden onder vorst.
Ik heb hem gekocht vanwege de mooie paarse bloemaren.