Met helleborussen heb ik niet veel succes. Ik heb diverse gekocht in de loop der jaren.
Maar er is er maar één die ieder jaar bloeit.
Daarom heb ik een boekje over helleborussen gekocht.
Daarom heb ik een boekje over helleborussen gekocht.
Het heet ‘Hellebores’ en is geschreven door Graham Rice. Het is een dun pocketboekje. Maar het is opmerkelijk uitgebreid.
Ik dacht altijd dat helleborussen typische schaduwplanten waren. Maar volgens het boek is er wel een helleborus te vinden voor iedere situatie.
In het hoofdstuk ‘Hellebores in the garden’ staat een handig overzichtje met de eigenschappen van de diverse helleborussen. Er is zelfs een 'Hellebore for idiots' (Helleborus x nigercors). Misschien moet ik die proberen. Of anders Helleborus x strernii. Die is ‘best all-year-round’. Helleborus x ericsmithii is volgens het boek een betrouwbare plant voor alle seizoenen.
Het boekje is rijk geïllustreerd. Maar toch miste ik soms een foto of tekening ter verduidelijking van de tekst, vooral in de introductie.
Het hoofdstuk ‘How to grow Hellebores’ begint met de mededeling dat helleborussen niet moeilijk te kweken of te houden zijn. Dus ik begon nogal sceptisch met lezen, gezien mijn ervaring met helleborus;
Ik dacht altijd dat helleborussen typische schaduwplanten waren. Maar volgens het boek is er wel een helleborus te vinden voor iedere situatie.
In het hoofdstuk ‘Hellebores in the garden’ staat een handig overzichtje met de eigenschappen van de diverse helleborussen. Er is zelfs een 'Hellebore for idiots' (Helleborus x nigercors). Misschien moet ik die proberen. Of anders Helleborus x strernii. Die is ‘best all-year-round’. Helleborus x ericsmithii is volgens het boek een betrouwbare plant voor alle seizoenen.
Het boekje is rijk geïllustreerd. Maar toch miste ik soms een foto of tekening ter verduidelijking van de tekst, vooral in de introductie.
Het hoofdstuk ‘How to grow Hellebores’ begint met de mededeling dat helleborussen niet moeilijk te kweken of te houden zijn. Dus ik begon nogal sceptisch met lezen, gezien mijn ervaring met helleborus;
veel blad en geen bloemen.
Maar na het lezen van de duidelijke beschrijving was ik ervan overtuigd dat mooie gezonde helleborussen voor iedereen haalbaar zijn.
Ze houden er niet van om te worden opgegraven en opgedeeld. Dus vóór het planten moet de grond goed worden voorbereid (bijvoorbeeld met champignoncompost) en daarna moet de plant de komende jaren met rust worden gelaten. Datzelfde hoofdstuk verduidelijkt ook heel uitgebreid, met tekeningen, hoe helleborussen kunnen worden vermeerderd door zaaien of opdelen.
Het onderdeel over ziekten en plagen begint met de mededeling dat helleborussen relatief probleemloos zijn. Vervolgens worden, in vier en een halve bladzijde, elf ziekten en plagen, waaraan helleborussen kunnen lijden, opgesomd. Een beetje vreemd. Gelukkig wordt ook beschreven hoe die problemen kunnen worden voorkomen of opgelost.
In het hoofdstuk ‘Choosing your Hellebores’ worden alle soorten beschreven. Van elke plant wordt de hoogte en breedte, de plantafstand en de winterhardheid zone gegeven. Het zou helemaal mooi zijn als er van iedere plant ook een foto werd getoond. Maar als dat zo was, dan zou het niet zo’n compact handzaam boekje zijn.
In het laatste hoofdstuk staat allerlei handige informatie over boeken, tuinen, leveranciers en websites.
Ik heb maar één kritiekpuntje op dit boek: het boek raadt muizenvallen aan, omdat muizen graag zaden van helleborus eten. Afgezien daarvan, kan ik het boek aanbevelen.
Maar na het lezen van de duidelijke beschrijving was ik ervan overtuigd dat mooie gezonde helleborussen voor iedereen haalbaar zijn.
Ze houden er niet van om te worden opgegraven en opgedeeld. Dus vóór het planten moet de grond goed worden voorbereid (bijvoorbeeld met champignoncompost) en daarna moet de plant de komende jaren met rust worden gelaten. Datzelfde hoofdstuk verduidelijkt ook heel uitgebreid, met tekeningen, hoe helleborussen kunnen worden vermeerderd door zaaien of opdelen.
Het onderdeel over ziekten en plagen begint met de mededeling dat helleborussen relatief probleemloos zijn. Vervolgens worden, in vier en een halve bladzijde, elf ziekten en plagen, waaraan helleborussen kunnen lijden, opgesomd. Een beetje vreemd. Gelukkig wordt ook beschreven hoe die problemen kunnen worden voorkomen of opgelost.
In het hoofdstuk ‘Choosing your Hellebores’ worden alle soorten beschreven. Van elke plant wordt de hoogte en breedte, de plantafstand en de winterhardheid zone gegeven. Het zou helemaal mooi zijn als er van iedere plant ook een foto werd getoond. Maar als dat zo was, dan zou het niet zo’n compact handzaam boekje zijn.
In het laatste hoofdstuk staat allerlei handige informatie over boeken, tuinen, leveranciers en websites.
Ik heb maar één kritiekpuntje op dit boek: het boek raadt muizenvallen aan, omdat muizen graag zaden van helleborus eten. Afgezien daarvan, kan ik het boek aanbevelen.