Het houten terras is altijd mijn minst favoriete onderdeel van de tuin geweest. Om verschillende redenen.
Voor mijn gevoel hoorde het terras niet echt bij de tuin.
Het was te donker van kleur en de overgang tussen pad en terras was te abrupt.
De groeven in het hout, die waren bedoeld om uitglijden te voorkomen, werkten averechts; alle vuil hoopte erin op. Als het nat was of als het vroor, was het terras spekglad. Best gevaarlijk.
Verder was het terras ook al jaren in verre staat van verval. Dat kun je op een foto uit 2017 goed zien. Ver voorbij Wabi-sabi.
Nu hebben we eindelijk een nieuw terras. Bovenop de nieuwe watertank.
Verder was het terras ook al jaren in verre staat van verval. Dat kun je op een foto uit 2017 goed zien. Ver voorbij Wabi-sabi.
Nu hebben we eindelijk een nieuw terras. Bovenop de nieuwe watertank.
Onverwoestbare oude en nieuwe granieten opsluitbanden in verschillende formaten, licht van kleur.
Een molensteen van graniet voor een speels effect.
Een molensteen van graniet voor een speels effect.
Aangevuld met Japans split, voor een beter verbinding met de rest van de tuin.
De tafel en stoelen kunnen er niet meer op staan. Maar die gebruikten we toch eigenlijk niet.
In plaats daarvan hebben we nu een houten bankje.
Daarover vertel ik een volgende keer…
Daarover vertel ik een volgende keer…