Vroeger knipte ik alle uitgebloeide bloemen direct af. Want ik las altijd dat dat beter was. Omdat de plant dan geen energie zou verspillen aan het maken van zaad.
Tegenwoordig laat ik de uitgebloeide bloemen zitten. Voor de vogels. En ook uit nieuwsgierigheid. Om te zien of er mooie besjes en zaadjes verschijnen. Er zijn nooit veel bloemen in onze tuin, dus het resultaat is niet spectaculair.


Carex morrowii in april.

Ik had hoge verwachtingen voor de zaadhoofden van de blauwe papaver. Maar dit is de laatste foto die ik van deze Meconopsis betonicifolia maakte. Dat was in juni. Daarna is de plant volledig verdwenen. Ik vrees dat hij dood is.

De Viburnum plicatum ‘Mariesii’ heeft altijd maar een of twee vruchtjes. En die worden meestal ook heel snel opgegeten door de vogeltjes.


De Beesia calthifolia had heel veel bloemen en zaaddozen dit jaar. Maar zowel de bloemen als de zaaddozen van deze plant zijn minuscuul. Heel moeilijk om te fotograferen. De plant bloeide van het voorjaar tot september. Nu zijn de zaaddozen verdwenen.

De Ophiopogon japonicus "Nana" krijgt knalblauwe besjes. Maar de planten in de achtertuin krijgen veel minder besjes dan die in de voortuin. Misschien doordat er meer schaduw is in de achtertuin.

Dit besje aan de Pachysandra terminalis ‘green carpet’ was een aangename verrassing. Maar deze is inmiddels ook al opgegeten.


De Actaea matsumurae 'White Pearl' komt nu pas in bloei. Deze foto is uit 2010. Er waren toen niet veel zaadjes.
De esdoorns hebben natuurlijk ook veel zaden. Maar die heb ik al eens eerder laten zien.
Verder zitten er nog besjes aan de hulst en aan de lijsterbes. Maar die zijn voor een volgend verhaal.